Perkataan Sanskrit Shiva (Devanagari: शिव, śiva) berasal daripada Sri Rudram Chamakam dalam Taittiriya Samhita (TS 4.5, 4.7) dalam Krishna Yajur Veda. Shiva bermaksud 'yang membawa tuah'. Shiva juga digunakan sebagai adjektif bagi beberapa dewa zaman Veda termasuk Rudra. Antara nama-nama popular Shiva ialah Mahesh, Maheshwar, Shankara, Shambhu, Pasupati, Rudra, dan Hara.

Perkataan Sanskrit 'Shaiva' bermaksud 'berkaitan dengan Dewa Shiva'. Salah satu mazhab utama agama Hindu dikenali sebagai 'Saivisme'.

Sankaracharya menterjemahkan nama Shiva, nama ke-27 dan ke-600 dalam Vishnu Sahasranama (1000 nama-nama Vishnu) sebagai bermaksud: 'Yang Suci', atau 'Yang tidak dicemari oleh tiga Guna (Sattva, Rajas, dan Tamas), 'Yang menyucikan sesiapa yang mengucap nama-Nya'.

Menurut Swami Vivekananda, "Shiva ialah aspek keagungan Tuhan, Krishna ialah aspek kecantikan Tuhan."